Deeleconomie de oplossing voor economische groei?
De economische groei kent grenzen. Is een deeleconomie daar een oplossing voor? De Club van Rome, een denktank voor toekomstvragen, wees daar 50 jaar geleden al op. Wat is er sindsdien gebeurd? Veel wereldwijde initiatieven, zoals de Sustainable Development Goals (SDG's) van de Verenigde Naties, hebben het publiek bewust gemaakt van het thema duurzaamheid. Maar veel problemen blijven onopgelost.
Delen wordt een bedrijfsmodel
Consumenten in de westerse wereld zien winkelen nog traditioneel: een ruime keuze, alles met één muisklik binnen handbereik en direct leverbaar. Dit principe bereikte zijn hoogtepunt aan het begin van de eeuw. De redenen hiervoor zijn eenvoudig: mensen stellen prijs op comfort, vertrouwen op beproefde producten en verwachten lage prijzen.
Bijna tegelijkertijd is de deeleconomie opgekomen. Mensen over de hele wereld beseffen dat materiële goederen net zo goed kunnen worden gedeeld als muziek en films. Een klassiek voorbeeld zijn auto's. De relatie met de klant is hierdoor veranderd. Voor één enkele service bestaat niet langer een relatie met één klant, maar met meerdere. Allemaal tegelijkertijd. Dit noemen we direct-to-many (D2N) relaties.
Vijf belangrijke onderwerpen die de deeleconomie betreffen
Klanten zijn beter geïnformeerd: als het gaat om het delen van goederen, is internet van onschatbare waarde. Informatie is op elk gewenst moment en snel beschikbaar. Klanten kunnen met één klik diensten boeken of oproepen.
We gebruiken goederen intensiever: delen betekent duurzaam leven. Wat er bestaat wordt gebruikt. Er is bijna geen afval meer.
Relaties veranderen: de deeleconomie stelt ons in staat om met meer mensen te communiceren dan voorheen. Want het delen van een product vereist coördinatie, misschien zelfs onderhandelingen. En wat als er iets gebeurt? Hoe wordt dit risico waargenomen?
Eerder duurzaam dan comfortabel: iets bezitten is in veel opzichten eenvoudig. Niemand iets hoeven vragen en altijd kunnen beslissen is best aantrekkelijk.
Toegang hebben in plaats van eigendom: is dat een duurzaam model voor de toekomst? Slaan we met de deeleconomie de juiste koers in?
Eigendom en andere vragen
Abonnementsmodellen zijn typisch voor de deeleconomie. Kunnen ze helpen om duurzame consumptie populairder te maken? Het antwoord is ja. Als u dit goed uitvoert, kan dit concept heel voordelig zijn – economisch en ecologisch.
Maar hoe kunnen we bedrijven en consumenten motiveren om vaker te delen?
Uber is een voorbeeld dat ons dichter bij het antwoord brengt. Het idee van Uber is het gebruik van uw auto om er geld mee te verdienen. Voor de eigenaar van de auto betekent dit tijd investeren: hij of zij moet anderen rijden. Voor velen staat tegenover het potentiële inkomen het risico dat ze meer moeten uitgeven aan het onderhoud van hun auto: brandstof, verzekeringen en de autowasstraat. En wat gebeurt er bij een ongeval? Allemaal facetten die mensen waarschijnlijk niet motiveert om mee te doen aan de deeleconomie.
De situatie ligt iets anders voor P2P-carsharingmodellen op basis van een abonnement.
In plaats van het eenmalige aankoopbedrag of leasetarief komt een maandelijks abonnement. Dit kan op de lange termijn meer kosten, maar betekent wel meteen meer flexibiliteit. Vanuit het oogpunt van de abonnee bestaan er nog meer voordelen: alle kosten in verband met de auto – van verzekering tot onderhoud – draagt de dienstverlener. De aanbieder stelt ook de technologie beschikbaar waarmee alle abonnees hun account kunnen gebruiken.
Dit wil zeggen: een abonnee is gemotiveerder om een 'geabonneerde' auto te delen, want zijn of haar risico wordt tot een minimum beperkt. Het is niet nodig om zelf te rijden en extra geld uit te geven. Op die manier wordt delen een methode om bedrijfsmiddelen intensiever te gebruiken. En het is niet nodig om voortdurend hulpbronnen te verbruiken voor de productie van nieuwe bedrijfsmiddelen.
Let's talk!
Wilt u weten welk perspectief het model u kan bieden? Neem dan contact op met ons!